مطالعه نقش میانجی مؤلفه های توانمندسازی روان شناختی در تبیین ارتباط سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان

هدف تحلیل روابط بین مؤلفه­های یادگیری سازمانی و توانمندسازی روان شناختی با رضایت شغلی کارکنان است. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه کردستان به تعداد 198 نفر، که نمونه­ای به حجم 116 نفر از کارکنان به شیوه نمونه­گیری طبقه­ای نسبی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسش نامه یادگیری سازمانی نیفه (2001)، توانمندسازی روان­شناختی وتن و کمرون (1998) و رضایت شغلی مینه­سوتا (1967) بود. نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل مسیر نشان داد که تمام مؤلفه­های یادگیری سازمانی به استثنای توسعه شایستگی­های کارکنان و چشم­انداز مشترک و نیز تمام مؤلفه­های توانمندسازی روان شناختی ارتباط معنی داری با رضایت شغلی داشتند. هم چنین سه مؤلفه احساس خودمختاری، احساس تأثیر و احساس اعتماد نقش میانجی را در ارتباط بین سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی ایفا می کردند.